Władza, władza, władza stołek zamiatała. I Ma, i Ma i Macieja zawołała.
Oj Ma, oj Ma, oj Macieju co robicie!? Bo nam, bo nam, bo nam Jagę udusicie!
Nie wypaliło przy tym ustawianie Bojana Nastića na środku obrony. Też prosiliśmy o zmianę, ponieważ Nastić to nie jest stoper. Również nie funkcjonowali we właściwy sposób zawodnicy skazywani na wahadła. Prosiliśmy o zakończenie niewydarzonych eksperymentów, prosiliśmy o racjonalne ustawienie zespołu. Prosiliśmy też (pomimo całej sympatii dla tych piłkarzy) o odstawienie od gry w pierwszym składzie Andrzeja Trubehy, Fiedzi Černycha i Bartka Bidy.
Ja wam, ja wam, ja wam Jagi nie uduszę. A com, a com, a com zaczął, skończyć muszę.
Efektem tępego uporu Stolarczyka była czarna seria bez zwycięstwa Jagiellonii w ośmiu meczach ligowych i w jednym pucharowym, rozegranych w kompromitującym stylu. Impotencja ta trwała aż cztery miesiące! Od początku października! „Opiekun” drużyny doprowadził Żółto-Czerwonych na skraj przepaści, pojawiło się widmo spadku do I ligi, co byłoby dla klubu dramatem finansowym, a dla kibiców powód do frustracji.
Uda, uda, udała nam się bestyja. Jak to, jak to, jak to zgrabnie mi się uwija.
Na początek, doprowadzono do kilku transferów na newralgiczne pozycje. Czy są trafione, to się niebawem okaże. W zamian, Trubeha poszedł do Bruk-Betu Niecieczy, na wszelki wypadek będzie przecierać nam pierwszoligowy szlak. Černych przeniósł się do AEL Limassol FC. Z „naszej” trójki pozostał Bartosz Bida, ale wyraźnie widać, że wziął się w karby, nabrał ochoty do gry i wzmógł swoją aktywność na boisku.
Przede wszystkim jednak, całkowicie przekonstruowana została linia obrony, z przewagą ustawienia czterema defensorami, z możliwością płynnej modyfikacji konfiguracji w zależności od przebiegu spotkania. Co prawda, w meczu z Piastem wyglądało to bardzo kulawo. Z Widzewem trochę lepiej.
Zrobię, zrobię, zrobię jakieś ruchy. A do, a do, a dokończą moje zuchy.
Pierwsza połowa konfrontacji z Paprykarzami nie zwiastowała szczęśliwego finału dla Jagi. Ale ale, aby pokonać faworyta, nasi wznieśli się na szczyt swoich możliwości. Na pewno dużą rolę odegrał ogromny pech, jaki przez cały mecz prześladował Pogoń. Trzeba jednak przyznać, że tym razem szczęście zaczęło sprzyjać nam, a nie przeciwnikowi, co już od dawna się nie zdarzało.
Szczęście szczęściem, ale ale, chciałoby się, żeby to była oznaka powstawania Jagiellonii z kolan, poprawy organizacji i stylu gry, a przede wszystkim skuteczności. Chciałoby się, żeby ten wznoszący trend utrzymał się i nie zaniknął.
Jaga, Jaga, Jaga odzyskała ducha. I już, i już, i już nikt jej więcej nie wydmucha.
Bo w tym, bo w tym, cały jest ambaras. Żeby, żeby, żeby dwoje chciało naraz.
Samymi remisikami zespół w ekstraklasie się nie utrzyma, potrzebne są sukcesy. Osiągnięta przez Stolarczyka dotychczasowa żałosna średnia liczby punktów na mecz, czyli 1,15 tym bardziej nie zapewni utrzymania. Oby więc to zwycięstwo z Pogonią, dzięki któremu morale piłkarzy znacznie się poprawiło, oby nie było tylko odstępstwem od reguły. Oby. Oby.
Dreptak
Foto: autor
