Zasadniczy trzon nowej drużyny Jagiellonii ustabilizował się na tyle dawno, a zespół uczestniczył już w tylu zgrupowaniach i rozegrał już tak wiele spotkań sparingowych, pucharowych i ligowych, że wreszcie czas przestać mówić o tym, iż słabsze od spodziewanych wyniki meczy są rezultatem braku konsolidacji i zgrania piłkarzy. Jest to temat zakończony, bo ileż czasu można się u licha zgrywać?

W czym więc tkwi przyczyna wciąż mało zadowalającej postawy Jagi w meczach o ligowe punkty? Postawy, która jak na razie wcale nie jest adekwatna do niebotycznej wręcz jak na Białystok 17-milionowej wysokości budżetu, jakim wg słów prezesa Ireneusza Trąbińskiego będzie dysponował Klub w sezonie 2008/2009?

Według opinii kibiców, którzy w piątek i sobotę zamieścili swoje uwagi w komentarzach na Żółto-Czerwonej Strefie i na Forum Kibiców po meczu z ŁKS-em, winowajców jest dokładnie czterech: trener Michał Probierz, Ensar Arifović, Everton Antonio Pereira i Mariusz Dzienis.

12 kibiców zażądało mniej lub bardziej stanowczo, aby trener zrezygnował ze swej funkcji, gdyż nie pasuje do zespołu, który – paradoksalnie – sam przecież stworzył od podstaw, na miarę możliwości finansowych Klubu i na miarę ofert znajdujących się na rynku piłkarskim. W obronie Probierza stanęło 6 osób. Co do piłkarzy, to najgorsze notowania uzyskał Arifović. Definitywnego usunięcia go z podstawowego składu zażądało 24 kibiców, przeciwnego zdania był 1. Tego samego w stosunku do Pereiry domagało się 20 kibiców, 2 się z tym nie zgadzało. Przeciwko grze Dzienisa wypowiedziało się 15 osób, a 3 uważały, że gra nie najgorzej.

Trenerowi Probierzowi zarzuca się przede wszystkim kurczowe trzymanie się nazwisk wymienionych wyżej piłkarzy i uporczywe wstawianie ich do podstawowego składu, choć więcej z nich jest szkody niż pożytku. Skoro na każdej pozycji czeka w rezerwie równorzędny zmiennik, to trudno zgadnąć, na co liczy Probierz, dając im grać od początku każdego spotkania. Na nagły cud przemienienia? Przecież wyraźnie widać, że ta trójka ewidentnie nie jest w formie. Albo po prostu nie zgrała się z zespołem. Ale jeśli dotychczas jej się to nie udało, to już nic z tego nie wyjdzie. Ciągłe dawanie im kolejnych szans może się źle skończyć dla całej ekipy.

Kolejne uwagi krytyczne w stosunku do Probierza dotyczą braku koncepcji gry i niewłaściwe, a przez to nieskuteczne ustawianie zawodników, zwłaszcza w pomocy i w ataku. Padają różne sugestie, oczywiście ambicja żadnego trenera nie pozwoli na to, aby słuchać cudzych rad, a zwłaszcza rad kibiców, ale – Panie Michale, niech to przynajmniej da Panu coś do myślenia!

Drużyna, nie dosyć że nie ma jakiegoś swojego charakterystycznego i tylko dla niej specyficznego stylu, to nie ma żadnego stylu w ogóle. Chyba że za ów styl uznać braki techniczne, niecelne podania, nieumiejętność przyjmowania piłki, oraz fatalne rozgrywanie stałych fragmentów. Te rażące braki nie powinny występować wśród graczy tego szczebla rozgrywek, ale skoro jednak są, to trzeba nad nimi pracować jeszcze bardziej intensywnie, niż dotychczas.

Wydaje się, iż Michał Probierz ma niezłe wyczucie menedżerskie, skonstruował zespół, który „na papierze” wygląda zupełnie dobrze, ale zabrakło mu umiejętności wyzwolenia całego potencjału drzemiącego w drużynie. A uruchomienie tego potencjału to w tej chwili podstawowa sprawa. Trener musi się wznieść na szczyt swoich możliwości, aby tego dokonać. Czas leci, punkty przepadają w głupi sposób, nie ma na co czekać. Pora eksperymentów minęła.

Czop